از مسائل مُبتلابه و مهّمی که متوجّه هنرهای تجسمی ما به طور عام و استان البرز به طور خاص بوده و در این نمایشگاه نیز می­توان تأثیرات آن را مشاهده کرد، همانا دشواری تشخیص کار هنرجو از استاد به دلیل نزدیکی بسیار زیاد اثر شاگرد به استاد است. پُر واضح اینکه این مسئله به تقلید تام از سبک و سیاق مدرس توسط هنرجو مربوط می­شود که فضای آن بر روی خیلی از آموزشگاه­های هنری کنونی ما سیطره داشته و به تعبیر اهالی هنر به «تکرار عین به عین شخصیت استاد در شاگرد» مُنتج می­شود. اتفاقی که به طبع، مخالف جریان «هنرمندپروری خلّاقِ» نهادهای آموزش هنر بوده و نخواهد توانست به خروجی و نتایج روشن و مطلوبی در فرداها دست یابد؛ و نکته پایانی اینکه لازم است دبیرخانه «سالانه» سیاستی اتخاذ کند تا از حالت «مُنفعل» – فراخوان و داوری و تقدیر تکرارشونده یا مدیریت­شده – خارج و در حالتی «فعّال» مسیر آینده و پیش روی هنر تجسمی البرز را ترسیم و راهبری نماید. که البته این مهّم مُحتاج «پایش»، «برنامه­ریزی» و «اقدام» مؤثری است که در هر سال می­بایست تقویت و ترفیع شود. بی­شک دخالت دادن نقش نخبگان و صاحب­نظران در «هیئت اندیشه ورز» این رویداد امری واجب و انکار ناپذیر بوده و هست.

مطالعه متن یادداشت از طریق وبسایت حوزه هنری استان البرز